Ossuarium
Een Symbiose van Natuur, Architectuur en Herinnering
In 2009 schreef het Bosch Architectuur Initiatief (BAI) een wedstrijd uit voor de creatie van een ossuarium—een rustplaats voor de stoffelijke resten van overledenen na het verlopen van grafrechten. Nadia Gonegaï diende een uniek schetsontwerp in dat de verbinding tussen de bovengrondse en ondergrondse wereld symboliseert.
Het ontwerp bestaat uit een klein gebouwtje, een vergrote sculpturale weergave van een zonnebloem. Deze bloem, het symbool van leven en groei, staat voor de cyclus van de natuur waarin alles terugkeert naar de aarde. In de wanden van de zonnebloem, evenals in de kelder van het gebouw, bevinden zich compartimenten waar de resten van overledenen in kleine zakjes worden opgeborgen, elk in de vorm van een zaadje.
Deze zaadzakjes zijn gemaakt van Barkcloth, een duurzame stof afkomstig uit Oeganda, waar de bast van bomen wordt gepeld om lijkwades te maken. Dit materiaal symboliseert de cirkel van het leven—van zaadje tot boom en weer terug naar de aarde. De Fibonacci-reeks, een natuurlijke wiskundige volgorde die in de bloemblaadjes en zaden van een zonnebloem voorkomt, speelt een prominente rol in het ontwerp. De zaden van de zonnebloem volgen deze logische, perfecte opstelling om optimaal gebruik te maken van de beschikbare ruimte.
Het Ossuarium is niet alleen een architectonisch werk, maar ook een eerbetoon aan de natuurlijke cycli van leven en dood. Het gebruik van natuurlijke materialen zoals Barkcloth, in combinatie met de geometrische perfectie van de Fibonacci-reeks, laat zien dat zelfs in de dood er een soort schoonheid en orde te vinden is. De zaadzakjes symboliseren de terugkeer van de mens naar de natuur, en de zonnebloem zelf staat symbool voor groei, het leven en het eeuwige proces van vernieuwing.
